Bon bini!!!!

Hoi Allemaal

Eindelijk een bericht(je) van mij.
Het heeft even geduurd voordat ik het internet aan de praat kreeg, maar het is zo ver hoor.

Goed om bij het begin te beginnen……lang lang geleden… hihi.
Nee even serieus, 2 februari: het was ontzettend vroeg opstaan half vier en slapen heb ik niet veel gedaan. Om half vijf reden we weg richting Schiphol en we kwamen rond zeven uur aan. Alle tijd nog om de koffer weg te brengen, wat te drinken en in te checken.
Ik wilde graag mijn koffer laten sealen, voor het veilige gevoel. Eenmaal bij de balie voor het sealen, vertelde de jongen die erachter stond dat mijn koffer 1,5 kg te zwaar was. Ja dat wist ik ook wel, maar alles wat erin zat moest echt mee! Ga ook eens voor zo’n lange periode weg en maar 23 kg mee mogen nemen. Toch adviseerde hij me echt nog de overtollige kilo’s eruit te halen, want anders zou ik aan het bijbetalen komen. Met pijn en moeite heb ik wat spullen eruit gehaald en mijn enige badlaken die ik mee had ook achter gelaten bij mijn ouders op Schiphol. We hebben mijn koffer ingeleverd, (die nog steeds iets te zwaar was) maar wel mee mocht. Daarna hebben pap, mam en ik nog even wat gegeten tot het tijd was om afscheid te nemen en richting de Gate te lopen.
Afscheid nemen is gewoon niet leuk, maar het doel voor ogen houden! Want Curaçao is een ontzettend leuke uitdaging en niet verkeerd om heen te gaan qua weer.
Hier in Nederland -4 graden, daar in Curaçao rond de 30 graden.
En toch om je familie gedag te zeggen voor een iets langere tijd blijft geen leuk moment.
Maar goed eenmaal wat traantjes weg gepinkt te hebben en door de paspoort controle te zijn geweest ga ik op zoek naar de Gate. Gate F en nummer 7.
Na een heel eind gewandeld te hebben met een lood zware laptop tas, waar echt niet alleen een laptop in zat hihi. En een handbagage die gelukkig wieltjes had en goed mee te nemen was, kwam ik eindelijk bij Gate 7 aan, dikke rij dat daar stond!
In die dikke rij hoorde ik dat het vliegtuig vertraging had, omdat de laatste controle van je handbagages zo lang duurde. Waardoor het zo lang duurde wist niemand zo goed, te laat begonnen, de hoeveelheid mensen onderschat (heel veel dus!) of niet snel genoeg waren, geen idee. In ieder geval het duurde en het duurde, ik zou om vijf over half tien vertrekken maar toen stond ik nog steeds in de rij. Uiteindelijk was ik er dan doorheen. Hier heb ik nog een tijdje moeten staan wachten en kwam met een jongen aan de praat die naar Curaçao ging om te werken en daar waarschijnlijk bleef. Hij ging bij justitie werken en zijn vriendin opzoeken.
Toen eindelijk het verlossende woord! We mochten inboarden, inmiddels was het al half elf geweest. Doordat we vertraging hadden en het zeer mistig was, hebben we nog een tijdje gewacht tot we toestemming kregen om te vliegen. Maar iets over elven was het van eindelijk zo ver. Op naar Curaçao!

Wat een luxe die KLM, in de hoofdsteun van de stoel voor me zat een schermpje. In de armleuning zat een afstandbediening geklikt. Met dit alles kon je naar verschillende menu’s: spelletjes, tv, films, informatie over curaçao, vlucht informatie, programma voor de kinderen en zelfs een korte kleine taalcursus. Super leuk en zo kom je je tijd ook een beetje door. Ondertussen werd in vol geduwd met allemaal lekkere dingen, fruit, koude pasta, warme pasta, salade, toetjes, ijs, brood en genoeg te drinken. Heerlijk.
Helaas was de vlucht zelf wat minder, het duurde nog langer dan lang leek wel en ik ben niet bang voor turbulentie maar deze was wel pittig en hield lang aan. Ik heb meer dan een uur last gehad van turbulentie en de piloot vertelde dat het nog zeker een kwartier zou duren, pff.
Zoals we in dolfinarium zouden zeggen, 2 woorden, 9 letters. DUURT LANG!!!!!!!!!
Rond kwart over drie (in de middag) kwamen we dan eindelijk aan in het zonnige Curaçao, Bon bini!

Na al mijn bagage mij me te hebben gekregen en door de douane heen te zijn geweest, stond Esther (de hoofdtrainster van het CTDC) al netjes op me te wachten. Gelukkig herkend ik haar nog van de ene keer dat ik haar gezien had en zij mij.
Met Esther ben ik meteen langs het CDTC (Curacao Dolphin Therapy Centre) gereden. Even kort kennis gemaakt met een aantal collega’s, Thom en Elze gedag gezegd, een sessie mee gekeken en met Esther er weer vandoor gegaan.
Ze is gelijk met mij boodschappen gaan doen bij een superwinkel Vreugdenhil, deze ligt echt om de hoek van mijn huisje. Heerlijk dichtbij en op loop afstand.
Het huisje ziet er net zo uit als op de foto’s en de verhuurders zijn aardige mensen. Mijn nieuwe huisgenoten waren ook thuis. Een hele aardige meid genaamd Femke en een jongere jongen genaamd Stijn. Ik heb met iedereen kennis gemaakt en werd daarna rondgeleid door het huisje. Zodat ik wist waar alles zat en waar ik sliep. Daarna gauw de boodschappen gaan uitpakken en mijnkoffers uitruimen. En toen dacht ik eindelijk klaar met al het uitpak werk, ik ga koken. Dus ik trek het kastje open waar ik mijn net gekochte brood in had gelegd en zag allemaal hele kleine rode mieren!!!!!!! Zo irritant, kon heel mijn brood weg gooien en echt goed eten had ik dus niet meer voor de avond. Ik baalde als een trekker. Gelukkig had ik in het vliegtuig veel te eten gehad en had ik niet zo’n grote honger. Dus aan een mueslireep had ik genoeg en ben ontzettend moe naar bedje gegaan.

De eerste nacht heb ik heerlijk geslapen, weinig last van muggen gehad.
Alleen het tijdverschil is nog wel een beetje wennen, ik was hier om vijf uur in de ochtend klaar wakker haha. Gelukkig kwam Esther mij wat later ophalen en kon ik nog naar de winkel lopen om nieuw brood te halen.
Eenmaal opgehaald te zijn en bij het CDTC aangekomen te zijn, heb ik nog meer kennis gemaakt met andere trainers, therapeuten, stagiaires enz.
Ik ben deze dag veel mee gaan kijken, hoe ze de sessies hier aanpakken en hoe een dag er hier uit ziet. I ben een beetje wegwijs geworden in het klaarmaken van de vis en de werkzaamheden in de viskeuken. Het was een duidelijk dagje en hij ging snel voorbij.
Eenmaal weer thuis aangekomen heb ik heerlijk gedoucht en wilde ik mijn eten daarna klaar gaan maken. Ik pakte de zak rijst en ook deze zat weer helemaal vol met mieren, wat een ***beesten!!!!! Het pak zat gewoon nog helemaal dicht. Weer een nieuw pak eten weg kunnen gooien en weer geen avond eten. Femke was zo lieve om me wat van haar rijst te geven, uiteindelijk toch nog lekker avond eten gemaakt. En met een vol buikje heerlijk geslapen.

De volgende dag zat ik onder de muggen bulten, ja ik wist dat het een keer moest komen. Maar ahhhhh wat jeuken die dingen en wat worden ze groot.

In de afgelopen dagen weer lekker veel mee kunnen kijken met de sessies en weet ik inmiddels wie wie zijn. Ook heb ik al heerlijk mogen zwemmen en snorkelen met Papito en Cabalita. In de weekenden mag ik ze hier een handje komen helpen leuk leuk leuk.En wordt ik dus een beetje ingewerkt met een aantal dieren, zin in!

Dus kort om, op het ‘werk’ heb ik het enorm naar mijn zin. Het huisje is leuk en kan er goed slapen, ligt lekker dichtbij een supermarkt wat ideaal is en heb nog heel veel leuke vooruitzichten. Ben blij dat ik een langere periode hier blijf, want vind het heerlijk hier.
Oh ja en het weer zo rond de 30 graden hihihi.
Tot de volgende keer iedereen.
Pap, mam, Denise en de fam. en natuurlijk max: ‘Ik hou van jullie’. XXX